ΑΔΕΡΦΙΚΗ ΑΓΑΠΗ!

2 αδέρφια, αγόρι (Ν): 9 ετών, κορίτσι (Μ): 4 ετών

αγόρι:έλα να παίξουμε

κορίτσι: τι θες να παίξουμε; παίζουμε με τις μπάρμπι;

αγόρι: όχι βέβαια, παίζουμε με το αεροπλανάκι μου;

κορίτσι: όχι δεν θέλω, πάμε να παίξουμε κρυφτό;

αγόρι: πάμε!

Μετά από 4 χρόνια...

κορίτσι: είναι άδικο, θέλω να κάτσω και εγώ μαζί σας.

Αγόρι: σε ενοχλώ εγώ όταν είσαι με τις φίλες σου;

κορίτσι: δεν με νοιάζει, θέλω να κάτσω μαζί σας.

Αγόρι: έτσι κι αλλιώς εμείς φεύγουμε πάμε στο μπασκετάκι.

Κορίτσι: ωραία θα έρθω κι εγώ

αγόρι: όχι δεν θα έρθεις

κορίτσι: θα έρθω.. ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ θέλω να πάω με τον Ν..

μαμά: έλα μωρέ δεν θα σου είναι βάρος πάρτε την μαζί σας.

Αγόρι:@##$$$%%%^^&&&*****

μετά από ακόμα 4 χρόνια...

αγόρι: μπήκες στο δωμάτιό μου;

κορίτσι: να πάρω το τηλέφωνο ήθελα.

Αγόρι: έψαξες τα συρτάρια μου;

κορίτσι: όχι βέβαια

αγόρι: τότε γιατί είναι τα βιβλία πεταμένα κάτω;;;

μαμά: α εγώ καταλάθος τα έριξα με την σκούπα

κορίτσι: χα! Ζήτα συγνώμη τώρα..

αγόρι:..

κορίτσι: καλά είσαι ηλίθιο; μου έσκισες την αφίσα;

αγόρι: μπορεί να μην έψαξες τώρα, αλλά ξέρω πως γενικά ψάχνεις!

Κορίτσι: ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

αγόρι:@#$%^&*(^%$

4 χρόνια μετά

αγόρι: που ήσουν κατά τις 7 το απόγευμα;

κορίτσι; φροντιστήριο

αγόρι: το φροντιστήριο σου πήγε στο παρκάκι;;;

κορίτσι: ε;

αγόρι: σε είδα στο παρκάκι με τον Τάδε..

κορίτσι: καλά καλά μια φορά δεν πήγα στο μάθημα, μην το πεις σε παρακαλώ!

Αγόρι: τι ήθελες με αυτόν στο πάρκο;

κορίτσι: το αγόρι μου είναι!

Αγόρι: ααα, μάλιστα.. ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

κορίτσι:@#$%%^&&***

________________________________________________________________________________ και μετά από 4 χρόνια..

κορίτσι: πάμε για καφέ;

αγόρι: όχι ρε βαριέμαι, πάμε σινεμά;

κορίτσι: το κοίταξα δεν παίζει τίποτα.. θες να πάμε βόλτα με το αμάξι;

αγόρι: αν οδηγήσω εγώ...

κορίτσι:εσύ θα το πας εγώ θα το φέρω..

αγόρι: όχι θα σε πάω σε αλάνα να οδηγήσεις, με αυτόν τον όρο μόνο..

κορίτσι: άντε καλά

και οι 2 μαζί: ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΦΕΥΓΟΥΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ BYE BYE!

Διάβασα πως η υπουργός παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου παρουσίασε τις αλλαγές στην παιδεία, μια εκ των οποίων είναι η κατάργηση των πανελληνίων. Τα συναισθήματα, ψέματα δεν θα πω, ανάμεικτα. Από την μια ανακούφιση και από την άλλη ζήλια. Ανακούφιση γιατί αυτό το σαδιστικό θεσμό δεν θα τον ζήσουν και άλλα παιδιά όπως εγώ και ζήλια για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Θυμάμαι τέλη Απριλίου της τελευταίας μου χρονιάς στο λύκειο, είχαμε μπει πια στην τελική ευθεία. Μας είχαν εφοδιάσει από το φροντιστήριο με το “πρόγραμμα διαβάσματος” το οποίο έγραφε στην πρώτη σελίδα:

“να διαβάζεις το Πάσχα; ακούγεται απαίσιο..

φοιτητής σε ένα μήνα,

αυτό πως ακούγεται;”

και μέχρι εδώ όλα καλά σου δίνει και κουράγιο όσο να ναι να φαντασιώνεσαι την φοιτητική σου ζωή σε λίγο καιρό και τον σκοπό σου που θα έχει πραγματοποιηθεί Δεν φαίνεται και τόσο κακό να διαβάσεις ΚΑΙ το Πάσχα όσο δεν πάει. Στην 'ίδια σελίδα όμως συνεχίζει και γράφει:

“να θυμάστε ο καλός μαθητής διαβάζει

τουλάχιστον 8 ώρες την ημέρα”

Τρίτη Λυκείου μια χρονιά που πέρασε σαν νερό.

Έλιωσα στο διάβασμα, δεν είχα διαβάσει πιο πολύ στη ζωή μου. Θυμάμαι είχα εφτάωρο στο σχολείο, μετά καπάκι τέσσερις ώρες φροντιστήριο και μετά σπίτι και πάλι διάβασμα. Οι έξοδοι μου μειώθηκαν τα σαββατόβραδα γιατί Κυριακή πρωί έγραφα διαγώνισμα στο φροντιστήριο Όλη την χρονία άκουγα ένα πράγμα: “πρέπει να περάσεις”, “δεν διαβάζεις αρκετά”. Μα πως δεν διαβάζω αρκετά κυρία μου; μου έχει φύγει η μαγκιά στο διάβασμα και δεν είναι αρκετό; ΈΛΕΟΣ!!!

Λίγο πριν τις Πανελλήνιες

και μπαίνουμε στην τελική ευθεία, έχουν πιάσει οι ζέστες, έχεις αρχίσει να κουράζεσαι, σκέφτεσαι πως σε μια εβδομάδα δίνεις, η ύλη δεν βγαίνει όσο εύκολα έβγαινε τα Χριστούγεννα και αγχώνεσαι και πανικοβάλλεσαι και κλαις και σταματάς να γίνεσαι αποδοτικός. Και όλοι μα όλοι να σε αγχώνουν. Και το δάκρυ να τρέχει σε κάθε ευκαιρία.

Και οι πανελλήνιες ήρθαν

πρώτο μάθημα έκθεση. Να τρέμουμε όλοι πριν μπούμε, τρεις ώρες μέσα να μην έχει σηκώσει κανείς κεφάλι και σκέψεις όπως: “ να κοιτάξω την περίληψη να είναι 10 γραμμές, να κάνεις καλύτερα γράμματα, ωχ μια μουντζούρα..” να κατακλύζουν το μυαλό μας.. Η ώρα περνάει, τελειώνω και βγαίνω έξω. Τι; αυτό ήταν; τζάμπα τόσο κλάμα και τόσο άγχος. Τότε γύρισα και είπα “αυτός που ανακάλυψε τον θεσμό των πανελληνίων πρέπει να πάρει πτυχίο στο πως να καταστρέφει την ψυχολογία ενός εφήβου”. Άδικο είχα;

στο πανεπιστήμιο

πάει και αυτό, περάσαμε. Πανεπιστήμιο, άλλος κόσμος. Πλέον κάνω λογοτεχνία και μπορώ να εκφράσω την δική μου άποψη, το τι εμένα μου βγάζει το ποίημα και όχι την άποψη της καθηγήτριας ή του βιβλίου. Αλλά κανείς δεν με έμαθε ποτέ να κάνω εργασίες. Με τα νέα μέτρα της παιδείας θα γίνονται εργασίες κάθε τετράμηνο στο λύκειο από όλους τους μαθητές. Και επιτέλους θα μετράει ο βαθμός από όλο το λύκειο για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι από ουσιαστικά δυο εβδομάδες. Μόνο καλό βλέπω από αυτές τις αλλαγές, μακάρι να εφαρμοστούν σωστά!

ΥΓ1) κάντε κάτι και με τα κακογραμμένα βιβλία, έλεος πια.

ΥΓ2) ένα μεγάλο συγνώμη στους γονείς μου που κατά τη διάρκεια των πανελληνίων ξεσπουσα όλα τα νεύρα μου πάνω τους, το ένιωσα πέρυσι με μια φίλη μου!

ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

-Δεν μπορώ σου λεω..

-μην λες βλακείες, φυσικά και μπορείς

-όχι δεν γίνεται... θέλω να φύγω..

-να φυγεις.. μαλιστα.. φυγε και τι θα κάνεις;

-δεν ξέρω, αλλα δεν μπορώ..___φοβάμαι!

-υπάρχει λόγος;

-ε, για να νιωθω έτσι προφανώς.

-ξέρεις τι εισαι; εισαι αχαριστη

-αχάριστη; εγώ; εγώ που..

-ναι εισαι αχαριστη και στο λεω εγω αυτο που ειμαι ο μοναδικος ανθρωπος που δεν γινεται να σου πω ψεματα, σε αντίθεση με εσένα..

-και γιατι ειμαι αχαριστη;

-γιατι δεν καταλαβαινεις πως τα εχεις ολα, ολα ομως.. εισαι νεα, εξυπνη με δυνατοτητες, εχεις εναν άνθρωπο διπλα σου ο οποιος σε αγαπαει και τρεμει για εσενα, εχεις φιλους που σε αγαπάνε και σε ανεχονται και που εσυ θαυμαζεις, εχεις δυο γονεις που δεν σου εχουν αρνηθεί απολυτως τιποτα...

-ναι...

-τι ναι; τι σου λειπει; πες μου..

-σιγουρα κατι λειπει, απλα δεν μπορω να το βρω τωρα. Πιεζομαι

-μαλιστα.. ελπιζω να καταλαβαινεις και μονη σου..

-....

-πρεπει να μπεις στο λεωφoρειο- το ξερουμε και οι δυο- να αλλαξεις πια ζωη..

-δηλαδη;

-δεν εισαι αυτη που ησουν... εγω σε θυμαμαι ανεξαρτητη, να μην σηκωνεις μυγα στο σπαθι σου, δυναμικη, θαραλλεα...

-ναι.. ξερω τι λες... αλλα χρονια.. προστατευμενα χρονια.. τα χρονια της εφηβιας.. δεν φοβομουν τιποτα, ουτε να πληγωθω, ουτε να ρισκαρω, τιποτα.. ηξερα πως ολα μπορω εγω να τα αλλαξω αν θελω.. δεν φοβομουν..

-σου λειπει;

-οσο δε φανταζεσε...

-και τι σκοπευεις να κανεις;

-δηλαδη, αμα ανεβω τωρα σε αυτο το λεωφορειο, θα γινω οπως παλια;

-θα ειναι ενα σημαντικο βημα... το ξερεις και το ξερω..

-ουφ..

-δεν υπαρχει λογος να φοβασε..

-μου υποσχεσε πως ολα θα πανε καλα;

-εσυ πρεπει να την δωσεις αυτην την υποσχεση...

-...

-λοιπον;

Σηκωσε το προσωπο της, σκουπισε τα ματια της και κοιταξε το ειδωλο της στον καθρεφτη στις τουαλετες των κτελ... τοτε χαμογελασε.. ενα περιεργο χαμογελο λιγο υπουλο, λιγο αποφασιστικο, λιγο θλιμμενο.. ξεφυσηξε δυνατα, ανοιξε την πορτα και βγηκε... προχωρησε λιγο προς το λεωφορειο που θα την πηγενε στον προορισμο της και τοτε τον ειδε, ψηλος και ομορφος οπως παντα, της χαιδεψε το μαγουλο και την πηρε αγκαλια.. αχ! Αυτη η αγκαλια...

της εβαλε τις βαλιτσες στην “κοιλια” του λεωφορείου οσο εκεινη ηταν ακομα βυθισμενη στις σκεψεις της.. κοψαν τα εισητιρια τους και ηρθε η ωρα να ανεβει. Μια φωνη μεσα της της ελεγε να αρχισει να τρεχει, να φυγει οσο πιο μακρια γινεται, να αρχισει να κλαει με λιγμους και να ζητησει ελεος- ελεος μην με αναγκαζετε να το κανω αυτο, η αλλη παλι ηταν ηρεμη-ξερεις τι πρεπει να κανεις.. και τοτε ανεβηκε, βρηκε τη θεση της και εκατσε.

-εισαι καλα; την ρωτησε αυτος..

γυρισε , τον κοιταξε στα ματια και του εσκασε ενα μεγαλο και δυνατο φιλι.

Ο οδηγος μπηκε, οι πορτες εκλεισαν, και το λεοφωρειο ξεκινησε το δρομο του, το δρομο προς την αλλαγη. Το εκανε το βημα και δεν φοβοταν τιποτα πια.. θα τα καταφερνε θα αλλαζε την ζωη της, θα ειχε δυσκολιες σιγουρα αλλα δεν φοβοταν τιποτα πια.. ετσι κι αλλιως ηταν μολις 19.. τι να φοβαται;;;;

Η Δυναστεία των Τυδόρ- ο θρίαmβος της Μοναρχίας

Α΄Ερρίκος 7ος

Ο Ερρίκος ο 70ς καταγόταν από τον Εδουάρδο τον 3ο, από ένα κλάδο που βγήκε με τον τρίτο γάμο του Ιωάννη της Γάνδης, Δούκα του Λάνκαστερ. το 1485, ο Ερρίκος ήταν ο μόνος κληρονόμος στα διαδοχικά δικαιώματα του οίκου του Λάνκαστερ. Ο γάμος του με την Ελισάβετ, κόρη του Εδουάρδου του 7ου, ένωσε τον οίκο του Λάνκαστερ με τον οίκο της Υόρκης.
Η βασιλεία του Ερρίκου 7ου (1485-1509) ευνόησε την ανάπτυξη σπουδών και τους στοχασμούς των μεταρρυθμιστών, γιατί ήταν μια βασιλεία ειρηνική Μέσα στα εικοσιτέσσερα αυτά χρόνια, λίγα σοβαρά γεγονότα προκλήθηκαν. Στις αρχές μιας δυναστείας ή ενός καθεστώτος, η σύνεση επιβάλει την διατήρηση της ησυχίας.. Αν οι Τιδόρ μπόρεσαν να ριζώσουν τόσο στερεά, αν οι τοπικοί θεσμοί έγιναν τόσο ρωμαλέοι για να αντικαταστήσουν τους φεουδαρχικούς θεσμούς, αυτό οφείλεται στα εικοσιπέντε χρόνια εσωτερικής και εξωτερικής ειρήνης που χάρισε στη χώρα, πριν από τις δραματικές βασιλείες του γιου του και των εγγονών του, ο συνετός και μυστηριώδης αυτός προγονός τους.

Ερρίκος 8ος (1509-1547)

Όταν το 1509 ο Ερρίκος ο 8ος διαδέχτηκε τον πατέρα του, ήταν δεκαοχτώ ετών. Ήταν ένας ωραίος αθλητής, πολύ περήφανος για το παρουσιαστικό του, πολύ περήφανος όταν ο πρεσβευτής της Βενετίας του έλεγε πως οι γάμπες του ήταν πιο καλοκαμωμένες από αυτές του Φραγκίσκου του 1ου, περίφημος τοξότης, πρωταθλητής στο τένις, εξαίρετος καβαλάρης. Αγαπούσε πολύ τα γράμματα και οι νέοι ουμανιστές έβλεπαν σε αυτόν έναν φίλο. Κάλεσε τον Κολέτ στο Λονδίνο και τον διόρισε ιεροκήρυκα της αυλής, έκανε τον Τόμας Μουρ αυλικό παρά τη θέλησή του, έπειτα καγκελάριο και παρακάλεσε τον Έρασμο να δεχτεί μια έδρα στο Κέμπριτζ. Είναι αναγκαίο να προσθέσουμε πως ήταν εξαιρετικά θεοσεβούμενος Όσο και αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί περίεργο, επιζήτησε σε όλη του τη ζωή να ικανοποιήσει τους δισταγμούς και τους φόβους μιας " εντελώς μεσαιωνικής συνείδησης".
Λίγο καιρό μετά την άνοδό του στον θρόνο, ο βασιλιάς παντρεύτηκε την Αικατερίνη της Αραγωνίας, χήρα του αδερφού του Αρθούρου, και κόρη του βασιλιά της Ισπανίας Φερδινάνδου. Δεν την είχε διαλέξει και δεν την αγαπούσε, ήταν ένας γάμος πολιτικός. Μια περικοπή του Λευιτικού απαγόρευσε τους γάμους μεταξύ νύφης και κουνιάδου και χρειάστηκε να πετύχουν την έκδοση παπικής Βούλας του Πάπα (1509) για να αποδείξουν πως ο πρώτος γάμος της Αικατερίνης δεν είχε ουσιαστικά συντελεστεί. Βρήκαν μάρτυρες να το βεβαιώσουν με όρκο, και την ημέρα του γάμου της με τον Ερρίκο, η Αικατερίνη είχε τα μαλλιά της, όπως οι άγαμες παρθένες, σε χυτές πλεξούδες.
Θα ήταν αδικία για τον Ερρίκο τον 8ο, αν εξηγούσαμε το διαζύγιό του και την ρήξη του με τον Πάπα, με τον ερωτά του προς τα μαυρογάλανα μάτια της Άννας Μπολέυν. Ο βασιλιάς θα μπορούσε να την έχει και χωρίς να της ορκιστεί γάμο, αλλά το πρόβλημα που έπρεπε να λύσει ήταν πιο περίπλοκο. Για να αποφύγει η χώρα ένα νέο πόλεμο των Ρόδων (κι οι τρομερές αναμνήσεις της αναρχίας ήταν ακόμα νωπές), φαινόταν απαραίτητο να αποκτήσει το βασιλικό ζευγάρι ένα διάδοχο. Αλλά η Αικατερίνη έπειτα από πολλές αποβολές, δεν είχε αποκτήσει παρά από μια κόρη, τη Μαρία (που γεννήθηκε το 1516), και η κατάσταση της υγείας της δεν της επέτρεπε να κάνει άλλα παιδιά. Ο βασιλιάς που λαχταρούσε αυτό το γιο, άρχισε να αναρωτιέται αν ο γάμος του ήταν καταραμένος από το Θεό. Η άδεια του Πάπα είχε πραγματική ισχύ? Τρομερά προληπτικός ο Ερρίκος ο 8ος άρχισε να αμφιβάλει. Ωστόσο δίσταζε ακόμα να χωρίσει. Η Αικατερίνη ήταν θεία του Αυτοκράτορα, κι ο Ερρίκος ήλπιζε πως ο Κάρολος θα παντρευόταν την Μαρία - γάμος λαμπρός για την Αγγλική δυναστεία. Όταν όμως ο βασιλιάς της Ισπανίας, αντίθετα με τις υποσχέσεις του, διάλεξε για σύζυγο μια Ινφάντα της Πορτογαλίας, ο βασιλιάς της Αγγλίας έκρινε πως δεν υπήρχε πια λόγος να φοβάται μήπως τον δυσαρεστήσει
Λοιπόν ο βασιλιάς ερωτευμένος με την Ανν Μπολέυν , νεαρότατη, φιλάρεσκη, γοητευτική ήθελε να αποκτήσει μαζί της έναν νόμιμο διάδοχο, και αναζητούσε με τι τρόπο θα μπορούσε να απαλλαγεί από την Αικατερίνη. Το πολιτικό διαζύγιο δεν υπήρχε και θα ήταν και ανώφελο άλλωστε σε ένα βασιλιά θεοσεβούμενο που είχε πάρει τον τίτλο του "υπερασπιστή της πίστης" από τον Πάπα το 1521 για μια επιστολή που ο ίδιος είχε γράψει για να ανακατασκευάσει τα επιχειρήματα του Γερμανού μεταρρυθμιστή Λούθηρου Χρειαζόταν λοιπόν να ζητήσει από την Ρώμη την ακύρωση του πρώτου του γάμου. Φαινόταν λοιπόν να το πετύχει , γιατί ο Πάπας είχε δείξει πως σε τέτοιες υποθέσεις, όταν επρόκειτο για ηγεμόνες, είχε μια απεριόριστη ανεκτικότητα και υποχωρητικότητα Ο Γούλσει επιφορτίστηκε να διαπραγματευτεί με την αυλή του Πάπα μα από την πρώτη στιγμή συνάντησε μια αντίσταση που δεν είχε καθόλου χαρακτήρα θρησκευτικό :τη θέληση του Καρόλου του 5ου, που κύριος της Ρώμης δεν επέτρεπε να θυσιαστούν η θεία του Αικατερίνη και η ξαδέρφη του Μαρία. Ο Πάπας ήθελε ωστόσο να ευχαριστήσει τον Ερρίκο, και έστειλε στην Αγγλία ως λεγάτο τον καρδινάλιο Καμπέτζιο που θα εξέταζε μαζί με τον Γούλσει τους λόγους της ακυρότητας. Ο βασιλιάς νόμιζε πως είχε κερδίσει το ζήτημά του αλλά η Αικατερίνη έκανε έκληση στη Ρώμη, και πέτυχε από τον Πάπα να παραπέμψει την υπόθεση στο δικό του δικαστήριο Τη φορά αυτή η οργή του βασιλιά ήταν ασυγκράτητη, και η θέση του Γούλσει άρχισε να κλονίζεται. Ο σερ Τόμας Μουρ, όχι χωρίς ανησυχία, αντικατέστησε τον Γούλσει στην καγκελαρία, αλλά οι δύο άνθρωποι που ασκούσαν την μεγαλύτερη εξουσία πάνω στον βασιλιά διαλέχτηκαν επειδή του έδιναν τις μεγαλύτερες ελπίδες στην υπόθεση αυτή του διαζυγίου. Ο Γκράνμερ ένας εκκλησιαστικός που μια μέρα είχε πει πως "ο βασιλιάς δεν έχει καμιά ανάγκη να περιμένει την απόφαση της Ρώμης και ότι του ήταν αρκετό να πετύχει από μερικούς θεολόγους τη βεβαιότητα για το άκυρο του πρώτου του γάμου, κι ότι μπορούσε τότε χωρίς δισταγμούς και κίνδυνο να αναλάβει την ηθική ευθύνη και να ξαναπαντρευτεί". Αλλά ο καιρός περνούσε και Άννα ήταν ήδη με παιδί . Έπρεπε το παιδί που θα γεννηθεί να είναι νόμιμο και ο επιθυμητός διάδοχος, και κατά συνέπεια να γεννηθεί μέσα στο γάμο. Ο Γκράνμερ, άνθρωπος μαλθακός και κακόβουλος διορίστηκε επίσκοπος του Καντέρμπουρι και πάντρεψε κρυφά τον βασιλιά τον Γενάρη του 1533. Το Πάσχα ο γάμος ανακοινώθηκε και η Άννα στέφθηκε βασίλισσα, ο Ερρίκος αφορίστηκε. Αυτό ήταν και η Ρήξη με την Ρώμη.
Μια εκκλησία δέκα ως δώδεκα αιώνων έχει βαθιές ρίζες, κι ο δυνατότερος βασιλιάς δεν μπορεί να τις ξεριζώσει χωρίς να συναντήσει κάποιαν αντίσταση. Ωστόσο αρχιεπίσκοποι και ιερείς αποδείχτηκαν, εκτός από μερικές εξαιρέσεις, εξαίρετα υποχωρητικοί Όταν ο όρκος των ιερέων εξαπατήθηκε σε όλους τους κληρικούς, όταν χαρακτηρίστηκε ως προδοσία η μη αναγνώριση του "αγνού και ιερού γάμου της Άννας με τον Ερρίκο" και η μη αποκήρυξή του "επισκόπου της Ρώμης που σφετεριζόταν το όνομα του Πάπα" όλος σχεδόν ο κλήρος ορκίστηκε. Αλλά ο Καγκελάριος σερ Τόμας Μουρ και ο μέγας επίσκοπος Φίσερ δε δέχτηκαν να απαρνηθούν την καθολική τους πίστη. Και οι δύο αποκεφαλίστηκαν . Τα κεφάλια των δύο αυτών μεγάλων ανδρών σάπιζαν επάνω στα τσιγκέλια, στην είσοδο της γέφυρας στο Λονδίνο.
Χρειάστηκε σχίσμα για να ακυρωθεί ο πρώτος του γάμος με την Αικατερίνη και πελέκι για να λυθεί ο δεύτερος. Η δύστυχη Άνν Μπολέυν διέπραξε δύο σφάλματα: πρώτα γέννησε μια κόρη την Ελισάβετ και το δεύτερο ήταν πως γέννησε έναν νεκρό γιο Για τα κρίματα αυτά ο ωραίος της λαιμός κόπηκε από το σπαθί του Δήμιου με τις κατηγορίες της προδοσίας έναντι στο βασιλιά και της αιμομιξίας με τον αδερφό της ο οποίος βρήκε και αυτός το ίδιο τραγικό τέλος. Βέβαια είναι κοινώς αποδεκτό σήμερα πως ήταν αθώα για αυτές τις κατηγορίες.
Ο Ερρίκος παντρεύτηκε συνολικά έξι γυναίκες και απέκτησε τον διάδοχο που τόσο πολύ λαχταρούσε με την τρίτη του σύζυγο Ιωάννα Σέυμουρ, η οποία και πέθανε πάνω στην γέννα. Ο γιος του έμελλε να βασιλέψει με το όνομα Εδουάρδος ο 6ος.
Η βασιλεία του Ερρίκου τελείωσε μέσα στο αίμα. Ο Ερρίκος ο 8ος δολοφόνησε με τους δικαστές του προτεστάντες και καθολικούς και τη γηραιή κόμισσα του Σάλσμπουρη. Ο ίδιος ο Γκράνμερ λίγο έλειψε να καταδικαστεί σε θάνατο. Αλλά για τον άνθρωπο αυτόν ο Ερρίκος έτρεφε μια πραγματική συμπάθεια. Αυτός γονάτισε δίπλα στην επιθανάτια κλίνη του βασιλιά και αυτός την τελευταία στιγμή του είπε να μετανοήσει και να παραδώσει με εμπιστοσύνη την ψυχή του στα χέρια του Θεού και του Ιησού. Και ο βασιλιάς έσφιξε το χέρι του αρχιεπίσκοπου και ξεψύχησε.

Η Μαρία Τυδόρ και η καθολική αντίδραση

Η Μαρία Τυδόρ είναι ένα αξιοθρήνητο παράδειγμα για τις καταστροφές που μπορούν να προκαλέσουν όταν συναντηθούν μέσα στην ψυχή μιας γυναίκας, ο έρωτας , ο φανατισμός, και η παντοδυναμία.
Η βασίλισσα νόμιζε πως ήταν έγκυος. Όταν έφτασε η πολυπόθητη στιγμή του τοκετού και οι καμπάνες είχαν κιόλας αρχίσει να χτυπάνε, οι γιατροί κατάλαβαν πως η εγκυμοσύνη ήταν νευρική πάθηση. Αυτό ήταν για την Μαρία μια οδυνηρή απογοήτευση. Η διανοητική της κατάσταση ήταν και αυτή ανησυχητική . Ο Φίλιππος , ο άντρας της, είχε ξαναγυρίσει στην Ισπανία και ενώ είχε πει πως η απουσία του θα ήταν σύντομη , η Μαρία είχε καταλάβει πως ήταν εξοργισμένος με την φάρσα του τοκετού και για τη στάση επίσης του Αγγλικού παρλαμέντου , που δεν τον άφηνε να λάβει ενεργό μέρος στην εξουσία. Η βασίλισσα αυτή που παρθένα είχε ξαφνιάσει τους ανθρώπους με το θάρρος της, φαινόταν αφότου είχε ερωτευτεί αδύναμη και αποθαρρυμένη. Η σκληρότητα των διωγμών της εναντίον των διαμαρτυρομένων, που είχε γίνει και η αιτία να ονομαστεί "ματωμένη Μαρία" μπορεί και να εξηγηθεί λίγο από τη διασάλεψη των φρένων της, που άγγιζε τα όρια της τρέλας. Ο Φίλιππος δεν της είχε ποτέ συμβουλέψει τις αγριότητες αυτές. Το κάψιμο των αιρετικών σκεφτόταν , ήταν ένα εξαίρετο μέτρο στην Ισπανία και στις κάτω χώρες αλλά στην Αγγλία η σύνεση απαιτούσε κάποια υπομονή. Η Μαρία δεν είχε καθόλου. Στις 20 του Γενάρη 1555, ο νόμος που τιμωρούσε την αίρεση ξαναμπήκε σε ενεργεία. Στις 22 οι επιτροπές άρχισαν να συνεδριάζουν και στις 3 του Φλεβάρη , ο πρώτος παντρεμένος ιερέας κάηκε ζωντανός στο Σμίθφιλντ. Τριακόσιοι περίπου μάρτυρες του προτεσταντισμού πέθαναν στις φλόγες.
Οι αφηγήσεις των μαρτύρων αυτών συγκεντρώθηκαν από έναν διαμαρτυρόμενο συγγραφέα τον Φοξ , στο βιβλίο των μαρτύρων, που θα το δει κανένας σήμερα σε όλα τα αγγλικά σπίτια, πλάι στην Καινή Διαθήκη. Οι διωγμοί της Μαρίας έδωσαν στους προτεστάντες αυτό που τους έλειπε ως τότε: μια ηρωική και αισθηματική παράδοση. Παρ΄όλες τις υποσχέσεις που είχε δώσει, ο Φίλιππος παρέσυρε τη σύζυγό του σε πόλεμο με την Γαλλία και η εκστρατεία εκείνη στοίχισε στην Αγγλία το Καλαί. "Ο Θεός να φυλάει την Ελισάβετ" μουρμούριζαν οι υπήκοοι της Μαρίας Τυδόρ. Άλλωστε Η Μαρία πέθαινε εγκαταλειμμένη από όλους. Για μιαν ακόμη φορά η Μαρία νόμιζε πως ήταν έγκυος, αλλά τώρα δεν ήταν τίποτα παρά υδρωπικία. Στις 17 του Νοέμβρη 1558 εγκαταλείψαν την βασίλισσα Μαρία και ο ξάδερφός της ο καρδινάλιος Πολ. Από ένα μήνα πρωτύτερα είχε μείνει σχεδόν ολότελα μόνη. Όλη η αυλή είχε συνασπιστεί γύρω από την Ελισάβετ.
Μετά την ταραχώδη βασιλεία της Μαρίας ακολούθησε η λαμπρή βασιλεία της Ελισάβετ, κόρης της Άννας Μπολέυν, η οποία κυβέρνησε για σαράντα χρόνια και κατάφερε να αναδειξει την Αγγλία στην μεγαλύτερη δύναμη της Ευρώπης. Η βασιλεία της ονομάστηκε "χρυσή εποχή" και η ίδια έμεινε στην ιστορία ως η "παρθένα βασίλισσα" λόγω της πεισματικής αρνησής της να παντρευτεί. Επιτέλους ο δυνατός ηγέτης και διάδοχος που τόσο πολύ ήθελε ο πατέρας της και που στοίχισε και την ζωή της μητέρας της, ενσαρκώθηκε στο σώμα μιας γυναίκας και όχι ενός άντρα. Εξάλου, από την στιγμη που γεννήθηκε διάσπασε ολόκληρη την χώρα. Στα χρόνια της βασιλέιας της αναπτύχθηκαν τα γράμματα και όλες οι τέχνες. Η ίδια ανέδειξε και τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ και πολλόυς άλλους. Η Αγγλία απέκτησε ξανά το παλίο της κύρος και μια μεγάλη ναυτική δύναμη.
Όπως ο φεουδαρχισμός είχε πεθάνει από την επιτυχία του και έτσι η Αγγλική μοναρχία θα εξασθενίσει σε λίγο από τις υπηρεσίες που προσέφερε. Ο καταπληχτικός σεβασμός που περιστοίχιζε το όνομα των Τυδόρ ελιχε γεννηθεί, όπως και οι ικανότητες της οικογένειας αυτής , απο την ανάμνηση των ατυχημάτων που είχε προηγηθεί. Με την Ελισάβετ τελειώνει και η δυναστεία των Τυδόρ καθώς άτεκνη όπως ήταν την διαδέχτηκε ο Ιάκωβος ο 1ος Στιούαρτ, γιός της Μαρίας Στιούαρτ που η Ελισάβετ είχε εκτελέσει.


Σας παρουσίασα αυτήν την ιστορία όχι μόνο για νας απαρυθμίσω τα γεγονότα που άλαξαν για πάντα την ιστορία της Αγγλίας και της Ευρώπης και που ακόμα και σήμερα εμπνέουν σεναριογράφους και συγραφείς, αλλά για να σας δείξω πως αυτοί οι τόσο σπουδαίοι άνθρωποι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά άνθρωποι που υπέκηπταν στις αδυναμίες τους. Γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι μερικές φορές αδύναμοι!!!

Εθνικισμός και τρόποι αντιμετώπισης.

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Ο εθνικισμός είναι η παθολογική προσήλωση στο έθνος και στα εθνικά ιδεώδη, με συνακολούθη υποτίμηση κάθε άλλου εθνικού συνόλου, καθώς υπάρχει μια προσπάθεια επικράτησης και εδαφικής επέκτασης του ίδιου του κράτους.Αυτός είναι ο ορισμός του εθνικισμού από ένα έγκυρο λεξικό που έψαξα. Ο λόγος που με ώθησε να το κάνω αυτός είναι μια έκθεση που έπρεπε να ετοιμάσω για το φροντιστήριο μου. Παρόλα αυτά το θέμα μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον για να αρχίσω να γράφω σε αυτό το site. Πολλοί στο άκουσμα τησ λέξης και μόνο το μυαλό μασ πηγαίνει σε παλιές εποχές, ξεπερασμένες. ¨Ομως κάνουν λάθος καθώς ο εθνικισμός υπάρχει και στις μέρες μας, είναι απόλυτα νόμιμος και έχει και δικό του τηλεοπτικό σταθμό. Η αλήθεια είναι πως μερικόι από μας είμαστε εθνικιστές και ούτε οι ίδιοι δεν το ξέρουμε.Αίτια όπως:

• εξυπηρέτηση εθνικών συμφερόντων και σκοπιμοτηήτων.
• Υιοθέτηση εθνικών προκαταλήψεων και στερεοτύπων.
• Ελλιπής ιστοριογνωσία------>επανάληψη λαθών του παρελθόντος.
• Ύπαρξη μεγάλου μεταναστευτικού ρεύματος σε συνδυασμό με οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.
• Ανεπαρκής λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
• Η ανοχή της κοινής γνώμης σε εθνικιστικές εξάρσεις.
• Η ύπαρξη αυταρχικού καθεστώτος.
• Η κρίση ηθικών αξιών.

• Η έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας.

...συμβάλουν στην έξαρση του εθνικισμού ηθικές αξίες που συνήθως παίρνουμε από τις οικογένειες και από το περίγυρο μας συχνά, μας μετατρέπουν σε φανατικούς "προστάτες της πατρίδας". Θλιβερό βρίσκω το γεγονός πως το φαινόμενου του εθνικισμού-ρατσισμού μπορεί κανείς να το συναντήσει ακόμα και στα προαύλια σχολικών κτηρίων από φανατισμένα ελληνάκια έναντι στα κακά αλβανάκια ετών 10 (κάποιες φορές και λιγότερο) που ήρθαν στην χώρα μας όχι για την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής αλλά για να τη καταλάβουν. Προσωπικά τόσα χρόνια που πηγαίνω σχολείο (11 στο σύνολο) πάντα θυμάμαι ρατσιστικές συμπεριφορές απέναντι στις μειονότητες του σχολείου. Μπορεί να μην ήταν όλοι αυτοί που τη δέχονταν μετανάστες ή αλλόθρησκοι, ήταν κάποια υπέρβαρα παιδάκια, θηλυπρεπή αγοράκια, παιδάκια με γυαλιά οράσεως.................. Αυτό το τρόπο συμπεριφοράς τον υιοθετούμε από το σπίτι μας. Ποτέ και καμία μαμά δεν τα έψαλε στο παιδί της επειδή τραγούδαγε σε ένα αλβανάκι της τάξης ένα τραγούδι τόσο προσβλητικό που θα λύγιζε και μεγάλους Αντίθετα κορδωνόταν καμαρωτή και περήφανη για τον γιο της και δεν παρέλειπε να τονίζει πόσο λαμπρό μέλλον έχει. Κανείς όμως από εμάς δεν ρώτησε ποτέ αυτό το παιδί αν του λείπει το χωριό του και πως ήταν η ζωή εκεί
Είναι πραγματικά ελάχιστοι αυτοί που σκέφτονται τις συνέπειες και τους τρόπους αντιμετώπισης του εθνικισμού.
Οι κυριότερες συνέπειες είναι:

• Καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
• Περιθωριοποίηση εθνικών ομάδων.
• ¨Έξαρση των φαινομένων κοινωνικής παθογένειας.
• Διάσπαση της κοινωνικής συνοχής.
• Αποσταθεροποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
• Αποδυνάμωση η των πολιτικών θεσμών, ενίσχυση της πολιτικής αστάθειας.
• Κλιμάκωση της έντασης και της εχθρότητας στις διακρατικές σχέσεις.
• Προσβολή της εθνικής αξιοπρέπειας, υποβάθμιση της ανθρώπινης αξίας.
• Πρόκληση εθνικών ή παγκοσμίων πολέμων.

¨Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη, είναι συνέπειες του εθνικισμού.
καλά όλα αυτά θα σκέφτεστε αλλά τι μπορεί να γίνει? Και όμως υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης του εθνικισμού.

• Σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των λαών.
• ανθρωπιστική παιδεία και ενίσχυση των θεσμών που ευνοούν τα ανθρωπιστικά ιδεώδη.
• Η πολιτεία και η πολιτεία θα πρέπει να αντιδράσουν στις εθνικιστικές εξάρσεις κάποιων ατόμων.
• Η πολιτεία οφείλει να προστατεύει τα δικαιώματα των μεταναστών αλλά και να ενημερώνει αντικειμενικά όλους τους πολίτες σχετικά με την ιστορία του έθνους τους.
• Καλλιέργεια εθνικού φρονήματος και της σωστής αγάπης για την πατρίδα χωρίς ακρότητες.
• Σεβασμός των αρχών του διεθνούς δικαίου που αφορά όλες τις χώρες και όλους τους λαούς.
• Οι διαφορές των κρατών πρέπει να λύνονται με ειρηνικό τρόπο έτσι ώστε να εγκαθιδρύεται η ειρήνη και να καλλιεργούνται τόσο ο πολιτισμός όσο και η νοοτροπία κάθε χώρας.

αυτοί είναι οι τρόποι αντιμετώπισης ενός επικίνδυνου φαινομένου τόσο για την κοινωνία μας όσο και για εμάς τουσ ίδιους όταν ξεπερνά τα άκρα. Στο λεξικό εκτός απο τον ορισμό, λέει και ορισμένα αντώνυμα τα οποία όλοι μας θα πρέπει να υιοθετήσουμε στη ζωή μας. -πατριωτισμός, φιλοπατρία, εθνισμός, διεθνισμός, κοσμοπολιτισμός-.
αν όλοι μας προσπαθήσουμε να ανοίξουμε τους ορίζοντες μας θα γίνουμε καλύτεροι!!!

Μαριαλένα