Διάβασα πως η υπουργός παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου παρουσίασε τις αλλαγές στην παιδεία, μια εκ των οποίων είναι η κατάργηση των πανελληνίων. Τα συναισθήματα, ψέματα δεν θα πω, ανάμεικτα. Από την μια ανακούφιση και από την άλλη ζήλια. Ανακούφιση γιατί αυτό το σαδιστικό θεσμό δεν θα τον ζήσουν και άλλα παιδιά όπως εγώ και ζήλια για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Θυμάμαι τέλη Απριλίου της τελευταίας μου χρονιάς στο λύκειο, είχαμε μπει πια στην τελική ευθεία. Μας είχαν εφοδιάσει από το φροντιστήριο με το “πρόγραμμα διαβάσματος” το οποίο έγραφε στην πρώτη σελίδα:
“να διαβάζεις το Πάσχα; ακούγεται απαίσιο..
φοιτητής σε ένα μήνα,
αυτό πως ακούγεται;”
και μέχρι εδώ όλα καλά σου δίνει και κουράγιο όσο να ναι να φαντασιώνεσαι την φοιτητική σου ζωή σε λίγο καιρό και τον σκοπό σου που θα έχει πραγματοποιηθεί Δεν φαίνεται και τόσο κακό να διαβάσεις ΚΑΙ το Πάσχα όσο δεν πάει. Στην 'ίδια σελίδα όμως συνεχίζει και γράφει:
“να θυμάστε ο καλός μαθητής διαβάζει
τουλάχιστον 8 ώρες την ημέρα”
Τρίτη Λυκείου μια χρονιά που πέρασε σαν νερό.
Έλιωσα στο διάβασμα, δεν είχα διαβάσει πιο πολύ στη ζωή μου. Θυμάμαι είχα εφτάωρο στο σχολείο, μετά καπάκι τέσσερις ώρες φροντιστήριο και μετά σπίτι και πάλι διάβασμα. Οι έξοδοι μου μειώθηκαν τα σαββατόβραδα γιατί Κυριακή πρωί έγραφα διαγώνισμα στο φροντιστήριο Όλη την χρονία άκουγα ένα πράγμα: “πρέπει να περάσεις”, “δεν διαβάζεις αρκετά”. Μα πως δεν διαβάζω αρκετά κυρία μου; μου έχει φύγει η μαγκιά στο διάβασμα και δεν είναι αρκετό; ΈΛΕΟΣ!!!
Λίγο πριν τις Πανελλήνιες
και μπαίνουμε στην τελική ευθεία, έχουν πιάσει οι ζέστες, έχεις αρχίσει να κουράζεσαι, σκέφτεσαι πως σε μια εβδομάδα δίνεις, η ύλη δεν βγαίνει όσο εύκολα έβγαινε τα Χριστούγεννα και αγχώνεσαι και πανικοβάλλεσαι και κλαις και σταματάς να γίνεσαι αποδοτικός. Και όλοι μα όλοι να σε αγχώνουν. Και το δάκρυ να τρέχει σε κάθε ευκαιρία.
Και οι πανελλήνιες ήρθαν
πρώτο μάθημα έκθεση. Να τρέμουμε όλοι πριν μπούμε, τρεις ώρες μέσα να μην έχει σηκώσει κανείς κεφάλι και σκέψεις όπως: “ να κοιτάξω την περίληψη να είναι 10 γραμμές, να κάνεις καλύτερα γράμματα, ωχ μια μουντζούρα..” να κατακλύζουν το μυαλό μας.. Η ώρα περνάει, τελειώνω και βγαίνω έξω. Τι; αυτό ήταν; τζάμπα τόσο κλάμα και τόσο άγχος. Τότε γύρισα και είπα “αυτός που ανακάλυψε τον θεσμό των πανελληνίων πρέπει να πάρει πτυχίο στο πως να καταστρέφει την ψυχολογία ενός εφήβου”. Άδικο είχα;
στο πανεπιστήμιο
πάει και αυτό, περάσαμε. Πανεπιστήμιο, άλλος κόσμος. Πλέον κάνω λογοτεχνία και μπορώ να εκφράσω την δική μου άποψη, το τι εμένα μου βγάζει το ποίημα και όχι την άποψη της καθηγήτριας ή του βιβλίου. Αλλά κανείς δεν με έμαθε ποτέ να κάνω εργασίες. Με τα νέα μέτρα της παιδείας θα γίνονται εργασίες κάθε τετράμηνο στο λύκειο από όλους τους μαθητές. Και επιτέλους θα μετράει ο βαθμός από όλο το λύκειο για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι από ουσιαστικά δυο εβδομάδες. Μόνο καλό βλέπω από αυτές τις αλλαγές, μακάρι να εφαρμοστούν σωστά!
ΥΓ1) κάντε κάτι και με τα κακογραμμένα βιβλία, έλεος πια.
ΥΓ2) ένα μεγάλο συγνώμη στους γονείς μου που κατά τη διάρκεια των πανελληνίων ξεσπουσα όλα τα νεύρα μου πάνω τους, το ένιωσα πέρυσι με μια φίλη μου!
